Cudnie!

Dzisiaj był piękny dzień. Pod każdym względem. Ale przede wszystkim było cudnie na dworze. A ja byłam niezwykle pracowita.
Pojechałam w południe do szkółki bylin po kwiatki. Szkółkę znalazłam - ogrodnictwo ogromne. Ale bylin za wiele nie mają (mają ogrom krzewów ozdobnych i drzew ozdobnych, także mnóstwo traw), ale maja sprzedaż detaliczną, dla takich szaraków, jak ja. Przede wszystkim chciałam dzielżan. Pani w kantorku mówi, że nie ma. No, rozczarowała mnie. Ale mówi, że tu jest samoobsługa i mogę sobie chodzić, oglądać i wybierać, co tylko chcę. To mi odpowiadało. Mogłam obejrzeć każdą donicę z sadzonkami, ocenić kondycję roślin i sprawdzić cenę. W każdej grupie roślin było kilka z przyczepioną  kartką z nazwą i ceną. Jak to dobrze, że jako ogrodniczka teoretyczka i osoba z natury ciekawska, znam większość łacińskich nazw bylin (mam taki katalog, gdzie wszystkie kwiaty mają nazwy alfabetycznie po łacinie i tylko polskie tłumaczenie maczkiem). Chodzę sobie, oglądam, a tu też wszystkie nazwy po łacinie, bez tłumaczenia. I cóż ja widzę : Helenium (odmiana Siesta)! No, przecież Helenium, to dzielżan ! Bardzo byłam (z siebie) zadowolona. Oczywiście wzięłam, zaciskając zęby ( 30 zł za donicę, ze sporą kępą sadzonek). Zrobiłam sobie jeszcze drugą przyjemność kupując dwie donice płomyka, czyli floksów. Ponoć biały (no trudno) i różowy (ciekawe jaki różowy). W każdej donicy co najmniej 10 roślinek (czyli potencjalnie 10 kwiatów). No i skusiłam się jeszcze na kwitnący już floks szydlasty i irysy syberyjskie, bo moje takie jakieś mizerne, w zeszłym roku mi nie kwitły. Trochę nowej "krwi" się przyda. Zapłaciłam 9 dych, bez bólu.
A potem pracowicie sadziłam nowości i okazuje się, że zajęły ostatnie wolne eksponowane miejsca. Teraz gladiole posadzę już "z widoku", bo ich widok z tarasu przysłonią leszczyny na środku "pola".  A sił na więcej rabat kwiatowych nie mam. I tak spływałam potem, bo dzień był upalny ( a sadziłam kwiaty dopiero przed wieczorem).
Wcześniej pojechałam na daczę, na mój drugi ogród,  który dla mnie zawsze będzie ogrodem Rodziców. Odziedziczyłam i nie sprzedam. Dla mnie to magiczne miejsce. Teraz dość zaniedbane, niestety. Także za sprawą zeszłorocznej suszy. Wiele posadzonych na wiosnę roślin, głównie warzyw, ale także truskawek, nie wytrzymało bez podlewania, a deszczów nie było. Tylko chwasty nic sobie nie robiły z suszy. No i drzewa owocowe, szczególnie jabłonie, zniosły suszę nieźle. I miałam klęskę urodzaju (do dziś zużywam te jabłuszka, całkiem dobrze się przechowały w piwniczce na daczy).
To miejsce ma w sobie ciepło i miłość tych, których już nie ma,  także miłość do tej ziemi. Tu spędzałam długie akademickie wakacje z Rodzicami i moimi dziećmi. Dla nich to tez miejsce szczególne. Tato dbał o ten sad i warzywnik jeszcze w dziewięćdziesiątym czwartym roku życia. Z kwiatów uznawał tylko tulipany i je hodował. Inne kwiaty, to były "chwasty", przecież nie można ich było zjeść ;) Tylko mama i ja starałyśmy się ozdobić chociażby otoczenie tarasu i ścieżkę do domu kwiatami. Wtedy poznałam trochę bylin.
A dziś na daczy była wiosna w rozkwicie.  Brzozy za płotem w wiosennej zieleni, jabłonie kwitną w pełni, na ciemnoróżowo kwitnie pigwa i jeszcze nie przekwitła wiśnia.

 

 Co nie kwitnie, to się zieleni. Pietruszka z zeszłego roku bujna niebywale i szczypiorek gruby i wysoki (wieloletni), bardzo mu te warunki odpowiadają (u mnie ledwo rośnie i cieńszy od sznurowadła).
Kwitną też tulipany, te wcześniejsze, czerwone i żółte już przekwitły w pełnym słońcu, te późne w odcieniach różu i fioletu, a także kilka białych i czerwonych nie dotrwają do maja. Bardzo wcześnie, już kolejny rok, skończą kwitnienie ( tradycyjnie tulipany kończyły kwitnienie około 15 maja, wtedy w pełni zaczynały kwitnąć konwalie, ale ostatnio wszystko się przyspieszyło).

Zerwałam do wazonu, bo na daczy nikt ich nie będzie oglądać (podobno ma padać i być chłodniej, to nie pojadę).
A wracając do domu podziwiałam rozległe pola kwitnącego rzepaku i czułam jego miodny zapach.

Cudnie jest na wiosnę :)