O jedynej pewnej rzeczy na świecie

Nie smęcę tu , nie narzekam, marudzę rzadko. Ale po prostu wyobraźni mi nie starcza na to, co się u nas dzieje. U nas czyli w Polsce, w dużym mieście., w związku z nagłą śmiercią .
Zmarła nagle powinowata mojego męża. Zmarła w domu mojej teściowej. Do tego zmarła w sobotę, czyli dziś, czyli w dzień wolny od pracy dla lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej.
Zmarła około południa. Do tej pory, czyli dobre 7 godzin nie dotarł tam lekarz, żeby stwierdzić zgon!  Już na początku, przy zgłoszeniu, nazywało się, że na lekarza trzeba poczekać 4 godziny! Po dwukrotnej interwencji telefonicznej Mój dowiedział się, że ma nie blokować linii, tylko cierpliwie czekać. a że jest osoba spokojną i grzeczną z natury, to nie zaczął domagać się krzykiem i groźbami, swoich praw. I tak czekają ... nie wiadomo do kiedy.
A bez lekarza, bez podpisanego przez niego aktu zgonu, nic nie można zrobić. I to ciało tak leży już kilka godzin u mojej biednej teściowej.  Ja rozumiem, że zmarłej osobie się nigdzie nie spieszy, ale żywi potrzebują spokoju.
Gdyby można było przewidzieć swoją śmierć, to dla dobra rodziny: nie należy umierać w dni wolne od pracy, w swoim domu, a już szczególnie w nieswoim domu.
Im jestem starsza, tym częściej myślę o Ostatecznym. Moje mnie nie obchodzi za bardzo. Ale na wypadek odejścia Bliskich należałoby się podkształcić, dowiedzieć, co, gdzie, jak, kiedy., zapisać ważne numery telefonów, wiedzieć, co robić na wypadek nieszczęścia. Bo ja znam tylko numer pogotowia, a ono jeździ ratować, a stwierdzić zgonu oficjalnie nie może (bo w karetkach nie ma przecież teraz lekarzy). Ale bardzo jestem wdzięczna właśnie ratownikom z pogotowia, bo gdyby nie oni i ich pomoc , zostałabym sama w rozsypce po śmierci mojego taty w zeszłym roku.
A teraz będę czekać, nie wiadomo jak długo na Mojego. I zżymać się, że nie znamy nikogo, kto "tupnąłby nogą" i spowodował szybszy przyjazd lekarza, jakiegokolwiek.
I taka refleksja : dobrze mieć lekarza w rodzinie lub zaprzyjaźnionego, blisko.

A zmarła osoba była taką, co nigdy nikomu nic złego nie zrobiła. Wiem to. Smutek został i żal.

p.s
Jest jeszcze sobota, godz. 23.35. Mój jeszcze  nie wrócił...