Wielkopolskie Rynki. Dziś Pobiedziska i Kostrzyn

Miasto bez Rynku, to pół miasta. To taka moja bardzo subiektywna opinia. To też patriotyzm lokalny, bo we wszystkich wielkopolskich miastach i miasteczkach są rynki. A rynek, to (zazwyczaj) serce miasta, historyczne centrum, świadczące o długiej historii miasta. Miasta bez rynków, to miasta młode (jak np. Łódź), a ja kocham miasta z historią, z korzeniami.
Może powinnam zacząć od najpiękniejszego, największego i rodzinnego Starego Rynku w Poznaniu. Ale dawno na nim nie byłam, nie mam najnowszych zdjęć . Nadrobię to już niedługo. Tradycyjnie w połowie lipca, co roku od przeszło 20 lat jedziemy na Stary Rynek, żeby odznaczyć nieco bardziej świątecznie moje kolejne urodziny. Zatem będzie relacja z poznańskiego Starego Rynku już wkrótce.
A dziś bliskie mojemu sercu Pobiedziska i bardziej oficjalny Kostrzyn, moje miasto gminne.
Oba miasta dzieli 10 km, zaledwie. Łączy Szlak Piastowski i długa historia (w tym samym czasie uzyskały prawa miejskie). I są podobnej wielkości. Oba są miastami gminnymi w powiecie poznańskim.
Pobiedziska powstały w 1048 roku. Założycielem miasta był Kazimierz Odnowiciel, który stoczył ponoć w tym miejscu zwycięską bitwę (pobieda - zwycięstwo). Tak głosi napis na ozdobnej tabliczce na Rynku. Ale prawa miejskie Pobiedziska uzyskały w 1257 roku.
Właśnie Rynek w Pobiedziskach jest sercem i centrum miasta.
Są tu sklepy, hotel, restauracja, wyśmienita cukiernia i od tego roku także kawiarnia, na rynku jest sezonowa lodziarnia. Duży ruch, dużo zadbanej zieleni, pomniki, fontanna. I widok na najstarszy i najcenniejszy zabytek Pobiedzisk - kościół Św. Michała Archanioła z przełomu XIII/XIV wieków.

Znam Pobiedziska od przeszło 30 lat. Nasza dacza (teraz mój drugi ogród) leży w tej gminie, zaledwie 5 km od miasta. We wszystkie wakacje bywaliśmy często z dziećmi w Pobiedziskach na zakupach i w cukierni. Cukiernia Grzeczki od powojennych czasów wytwarza wspaniałe ciasta, placki, torty i lody. I ciągle jest firmą rodzinną, już chyba w trzecim pokoleniu.
Chyba się jeszcze nie zdarzyło, żebym będąc w Pobiedziskach nie kupiła jakiegoś ulubionego ciasta "u Grzeczki".

Tu właśnie cukiernia i obok kawiarnia Grzeczki.

W Pobiedziskach, jak na wielu wielkopolskich Rynkach pomnikiem uczczono pamięć mieszkańców Pobiedzisk, poległych w Powstaniu Wielkopolskim.

A tu Kazimierz Odnowiciel i jego wojowie odpoczywają po zwycięskiej bitwie nad wodą. :)

I jeszcze jedno ujęcie fontanny.

Na środku Rynku pomnik Chrystusa, częsty element wystroju rynków.

Jeszcze jedna ozdoba Rynku i kościół w tle (miejsc parkingowych zawsze za mało, przybyszom bardzo trudno zaparkować, dziś musiałam dwa razy objechać Rynek i okoliczne uliczki, żeby znaleźć miejsce, wszyscy chcą do miasta, na Rynek).
Kilkadziesiąt metrów od Rynku znajduje się Urząd Miasta i Gminy, taki współczesny ratusz.

A po sąsiedzku zabytkowa poczta (od przeszło stu lat w tym samym budynku).

A tu zabytkowe zdjęcie przy poczcie. Dawniej budynek był otynkowany, to ten w głębi, widać wieżyczką. Na zdjęciu jest też kościół ewangelicki z połowy XIX wieku. Teraz to filia parafii z Rynku. Nie zrobiłam zdjęcia, bo żałość, kościół nadaje się do remontu.
Jeszcze dla porządku i statystyki - Pobiedziska liczą obecnie nieco ponad 8,8 tysięcy mieszkańców.
Pobiedziska leżą nad dwoma jeziorami, niedaleko stąd do Parku Krajobrazowego Promno.

"Mój", od niedawna, Kostrzyn nie ma tylu walorów turystycznych. A kostrzyński Rynek stale, według mnie, "niedomaga". Rynek w Pobiedziskach tętni życiem, a w Kostrzynie - "nie żyje". Nie wiem, co jest tego przyczyną? Może fakt, że Rynku w Kostrzynie nie można objechać?  Jedną z ulic, jedną stronę Rynku (zachodnią) zakończono ślepo, brak wyjazdu. Zrobiono tam parking. Ten parking na Rynku zupełnie nie pasuje, ale miejsc parkingowych nie ma w okolicy zbyt dużo. Południowa strona Rynku nie należy właściwie do Rynku, domy stoją przy głównej ulicy miasta, niegdyś przelotowej. Od Rynku oddziela ją ów parking .
  Niby na rynku jest restauracja, ale taka senna, niezbyt popularna, jest kilka sklepów, równie sennych, które ledwie trwają. Cukiernia jest w pobliżu, ale na głównej ulicy (Poznańskiej, a jakże, tej przelotowej), już poza placem rynkowym. Chodnik tam taki wąski, że nie ma szans na jakikolwiek stolik z parasolem. Ale cukiernia ma przytulną salkę z trzema stolikami (i eleganckie WC), świetną kawę w rewelacyjnie niskich cenach i smaczne ciasta. Często spotykam się tam z koleżankami:)
To cukiernia "u Pielaka".
Bardzo chciałam pokazać kostrzyński Rynek z jak najlepszej strony, ale początkowo nawet słońce mi nie sprzyjało.

Jak wiele zależy od oświetlenia:) od razu ładniej, prawda?

Na kostrzyńskim Rynku nie ma fontanny. Była, teraz zakryta czeka na lepsze czasy? (po lewej)

Jest pomnik, pamięci kostrzyniaków poległych w czasie II Wojny. Ale sąsiedztwo parkingu nie pomaga w jego ekspozycji.
Rynek w Kostrzynie z pewnością nie jest sercem miasta (choć zapewne jest jego centrum). Życie tętni w zachodniej  części  (wyjazd na Poznań), są tam markety, targ i Centrum Kultury. Rynek, to jak relikt przeszłości. Szkoda.

Kostrzyn uzyskał prawa miejskie w czasach Przemysła I, księcia poznańskiego, w 1251 roku, 2 lata wcześniej niż Poznań!(i wcześniej niż Pobiedziska). Z tamtych dawnych czasów jedyną pamiątką jest późnogotycki kościół parafialny pod wezwaniem Świętych Piotra i Pawła z XVI wieku.

To dosłownie od zakrystii.

A to fronton (czy raczej jego brak). Biedny, prowincjonalny. Jedyny "solidny" zabytek Kostrzyna.

I jeszcze statystyka - w Kostrzynie mieszka niecałe 10 tys. mieszkańców.

Jak się nie ma co się lubi , to się lubi, co się ma (chociaż Andrzej Poniedzielski uważał, że niekoniecznie) ;)
Ja Kostrzyn lubię, bo to porządne, czyste, gospodarne miasteczko w mojej małej ojczyźnie.