Perełki i perła Południowej Wielkopolski

Na zakończenie wakacji pojechaliśmy z wnukami zobaczyć pałac i zamek. I znów Południowa Wielkopolska.
Najpierw w bliskiej okolicy widzieliśmy okazały pałac Józefa Wybickiego w Winnej Górze (pod Miłosławiem). Pałac należy teraz do prywatnego właściciela, ale ma sale muzealne. Niestety, pechowo nieczynne w weekendy. Za to piękny park pałacowy w stylu

angielskim jest dostępny dla zwiedzających przez cały tydzień :).
Przeszliśmy się po parku, uwieczniliśmy park i pałac, i dalej w drogę.

Potem na drodze była atrakcja - prom przez Wartę, zamiast mostu. W miejscowości Pogorzelica nadal można skorzystać z promu. To najkrótsza droga z Miłosławia do Żerkowa.
To już zapewne zabytek techniki. Prom płynnie (a jak) i bezszelestnie pokonuje rzekę, ani się obejrzysz, już drugi brzeg.

Na środku Warty.

A to już cały prom,  na drugim brzegu.

Stąd już tylko parę kilometrów do Śmiełowa.
W tym majątku, we dworze Gorzeńskich zatrzymał się w 1831 roku Adam Mickiewicz, chcący przedostać się do zaboru rosyjskiego, by wesprzeć powstanie listopadowe. Śmiełów znajdował się blisko granicy i często zatrzymywały się w nim osoby, chcące nielegalnie przekroczyć granicę prusko rosyjską. Pod koniec XIX wieku majątek przeszedł w ręce rodziny Chełkowskich. To oni zaczęli gromadzić pamiątki związane z pobytem Mickiewicza w ich majątku. Prowadzili dom otwarty, gościli ludzi kultury i sztuki aż do II wojny. W pałacu bywali Sienkiewicz, Paderewski, Wojciech Kossak, Wł. Tatarkiewicz.
Od 1975 roku jest tu oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu.

Nie udało mi sie objąć zdjęciem całego pałacu. Tu w oficynie po prawej jest wejście do muzeum.

A tu oficyna po lewej, w której była jeszcze niedawno kawiarnia, ale niestety nie ma chętnych na dzierżawę pomieszczeń i prowadzenie działalności .

Zdjęć ekspozycji pamiątek po Mickiewiczu nie robiłam, natomiast nieodmiennie zachwycają mnie wnętrza siedzib ziemiańskich. Wszystkie wnętrza są rekonstruowane, gdyż w czasie wojny i tuż po  pałac został splądrowany, wyposażenie rozgrabione, w pałacu były mieszkania.

Tu zachował się oryginalny parkiet.

Pięknie sobie mieszkali w tym XIX wieku :)

A to łącznik między oficynami, a pałacem, taki "ogród zimowy".

Pałac leży w pięknym zabytkowym parku. Mnie, jak zwykle, interesują ogródki kwiatowo - ziołowe. Tu stworzono Ogródek Zosi, z roślinami opisanymi w Panu Tadeuszu.

W ogródku już jesiennie, kwitną nawłocie, rudbekie i floksy, przerośnięte zioła schną... na środku rzeźba żniwiarki, z lat 30-tych.

Pojechaliśmy dalej , do Gołuchowa. Naszym celem był zamek. To prawdziwa perłą historii i architektury. Po siedzibie ziemiańskiej chcieliśmy zobaczyć siedzibę książęcą. Ostatnimi właścicielami Gołuchowa byli Czartoryscy.

To główny wjazd na dziedziniec zamkowy, jedyna brama do zamku. I wejście do muzeum.
A przed bramą tłum. Nie liczyłam, ale jeśli wpuszczali po kilka osób na raz, to czekania było na średnio 2 godziny. O, nie! szkoda naszego czasu i mojego kręgosłupa(boli, jak za długo stoję).
Ja byłam w zamku ze 2 lata temu. Wnuki mają jeszcze dużo czasu, żeby zwiedzić zamek w spokojniejszym czasie.
Chłopcy postanowili zobaczyć żubry w zagrodzie pokazowej, w odległym krańcu rozległego parku. Ja poszłam zobaczyć ogród kwiatowo - ziołowy, a jakże.
Te oglądane przeze mnie ogrody przypałacowe czy przyzamkowe w Polsce, nijak się mają do takich ogrodów w Szkocji. Po pierwsze tamte ogrody mają czasem kilkaset lat! No i całą rzeszę ogrodników, którzy od "zawsze" zajmują się ogrodami. U nas są to namiastki, najczęściej parki, z uratowanymi od powojennej dewastacji drzewami, rewitalizowane w ostatnich 40 latach, z garstką ludzi, przyuczonych do zajmowania sie zielenią "publiczną". Kwiaty, to wymagające starań i troski uprawy. Może późną wiosną, gdy wszystko rozkwita i rośnie 'samo', te ogrody wyglądają pięknie. Teraz na początku jesieni, po upalnych suchych dniach i po kolejnych ulewnych deszczach w tym ogrodzie kwiatowo - ziołowym ani nie było ludzi, ani nie było zbyt wiele do podziwiania.
Ale sprawdzałam, które rośliny jestem w stanie rozpoznać tylko po liściach. Trzeba przyznać, że wszystkie kwatery z poszczególnymi roślinami były dokładnie opisane.
Ach, gdybym miała choć 1/8 tych zbiorów, byłabym szczęśliwa. Dużo gatunków, dużo roślin (ale większość wiosennych, skończyła wegetację, teraz będzie odpoczywać do wiosny).

Tu jeżówka i rudbekia błyskotliwa, bylina.

A tu moje "szkockie marzenie" - dzielżan (Helenium). W dwóch odmianach. Już przekwita, ale w sierpniu, w Szkocji rosły bujnie w każdym ogrodzie przyzamkowym. Bardzo chciałam mieć takie kwiaty w swoim ogródku. I w końcu kupiłam, tylko kwiat jest cały brązowy, nie zdobi wcale (kupowałam sadzonkę na wiosnę 'kota w worku'). Te dzielżany, gołuchowskie, też raczej niewielkie, kwiaty średnicy najwyżej 4 cm. Ale mnie ucieszyły.

Jeszcze jedna z niewielu kwiatowych kompozycji. Niestety, zachmurzyło się i kolory wszystkie "
zgasły".

Obeszliśmy zamek dookoła, podziwiając jego majestatyczną bryłę.
I w deszczu, bez żalu, wróciliśmy do domu. Może za rok tu z wnukami wrócimy?