Moje ulubione SF - zamknięty rozdział

Wczoraj w bibliotece  dowiedziałam się, że moja ulubiona pisarka SF i fantasy - Ursula K. Le Guin zmarła 22 stycznia tego roku. Miała 88 lat. Gatunków literackich i konwencji jest tyle, co gatunków muzyki, zapewne. Każdy może znaleźć, wybrać coś dla siebie. Ja od dzieciństwa uwielbiałam baśnie, a więc fantastykę baśniową. Później w liceum zaczytywałam się Aleksandrem Grinem (elementy fantastyki, magii), braćmi Strugackimi,  i Lemem czyli fantastyką naukową (SF). Na studiach i później czytałam Grina, Strugackich w oryginale, zachwycił mnie też Kir Bułyczow ze swoją szczyptą magii w codziennym życiu mieszkańców Wielkiego Guslaru. A około 82 roku zetknęłam się pierwszy raz z twórczością Ursuli Le Guin. O 8.30 radiowa Jedynka nadawała wtedy powieść w odcinkach (10 minut), czytaną przez aktora Andrzeja(?) Antkowiaka. Był to "Czarnoksiężnik z Archipelagu", w cudownie poetyckim tłumaczeniu Stanisława Barańczaka. Baśń dla dorosłych, gdzie dobro walczy ze złem.  Zachwyciłam się i najpierw pilnie słuchałam, a gdy musiałam iść do pracy i nie mogłam już wysłuchać zakońcenia, to szczęśliwie książka ukazała się drukiem i ją kupiłam. To była pierwsza książka z cyklu o Ziemiomorzu. Potem były Grobowce Atuanu, Najdalszy Brzeg i Tehanu. Później pisarka wróciła do Ziemiomorza w opowiadaniach. Jak czytałam w recenzji  Ursula Le Guin "reprezentuje swym pisarstwem "klasyczną," bo "humanistyczną" odmianę science fiction". "Tehanu" zabrałabym ze sobą na bezludną wyspę, ta książka grzeje mi serce :) Inną niezwykle cenioną przeze mnie książką Ursuli Le Guin jest "Lewa ręka ciemności", z tak zwanego cyklu haińskiego. To też takie humanistyczne SF. Tu ideą jest to, że na dalekiej planecie Zima ludzie (na oko tacy, jak ziemianie) są hermafrodytami. Skutkuje to tym, że nie ma patriarchatu, nie ma walki płci , nie ma ustalonych ról społecznych, nie ma kobiet, czy mężczyzn, są ludzie, wszyscy jednakowo odpowiedzialni za potomstwo. Gdy nie wiadomo, czy urodzisz, czy spłodzisz potomka zachowujesz się w tej sferze życia przyzwoicie. Ta idea mnie zafrapowała. Poza  sferą seksualną mieszkańcy Zimy są tacy sami, jak ziemianie, z podobnymi problemami, smutkami i radościami.
Hain, to planeta, z której (w powieściach) pochodzą wszyscy ludzie- zamieszkujący  wiele  planet we wszechświecie, w dalekiej przyszłości (w tym ziemianie na Ziemi). Do tego cyklu należy pierwsza książka Ursuli Le Guin _ Świat Rocannona (1964, polskie wydanie w 1990), także Planeta Wygnania i Miasto Złudzeń. To czyste SF. z zawsze ciekawą fabułą i ludzkimi problemami w "kosmicznym kostiumie".
 Większość książek Le Guin, dostępnych po polsku kupiłam i mam wrażenie, że wszystkie dostępne po polsku przeczytałam (czego nie dostałam, pożyczyłam w bibliotece).  Do ulubionych książek wracam i sprawdzam, w różnych okresach mojego życia, czy odbieram je podobnie, jak przed laty. I tak, zachwycają mnie, jak dawniej, nie zestarzały się ani książki ani ja (mój ich odbiór) ;)
Byłam niezwykle zaskoczona i w sumie zadowolona, gdy dowiedziałam się od pani bibliotekarki, że Czarnoksiężnik z Archipelagu jest lekturą szkolną. No, super. Zawdzięcza to zapewne wspaniałemu przekładowi Barańczaka. Ciekawe, jak młodzi ludzie odbierają teraz tę baśniową opowieść? Jeśli ktoś nie lubił baśni w dzieciństwie, to i fantasy Ursuli le Guin mu nie będzie odpowiadać. "Tłuczenie" lektury w szkole czasem może zniechęcić każdego. Ale może zachęci kogoś do sięgnięcia po dalsze tomy cyklu? Na razie moim entuzjazmem wobec twórczości Ursuli le Guin zaciekawiłam panią bibliotekarkę, która wyraziła chęć przeczytania książki - lektury, autorki, której do tej pory nie znała.
Ja wiem, że każdy wybiera do czytania to, co lubi, co ma nadzieję, że mu się spodoba (ja nie znoszę realizmu magicznego, typu Zafon).  Nie namawiam, nie zachęcam, informuję. Sama od dawna nie czytam fantastyki. Ale Ursula Le Guin, to gatunek sam w sobie. I niestety zamknięty rozdział. Niczego więcej już nie będzie.