Mój Mozart

Nie jestem znawczynią twórczości Mozarta. Znam zaledwie kilka(naście) jego utworów. Najlepiej znam te, które wykonywałam (Missa brevis, Msza Koronacyjna - z pierwszym chórem, kilkanaście pieśni i arii, ucząc się śpiewu) i te, których swego czasu słuchałam na okrągło : koncerty skrzypcowe (szczególnie kocham G-dur i D-dur), koncerty na flet, na róg i kilka tzw. utworów lżejszych typu "Eine kleine Nachtmusik".Rozpoznaję też koncerty fortepianowe i właściwie każdy utwór stworzony przez Mozarta, chociaż tytułów nie podam. Jego muzyka jest wyjątkowa, bardzo charakterystyczna, dla mnie wspaniała o każdej porze, zawsze. Opery Mozarta też znam dość dobrze, chociaż mam swoje ulubione. Bardzo cenię "Don Giovanniego" (czy jak go u nas nazywają "Don Juan"). Sopranowe arie w tej operze są wprost karkołomne (czy raczej "strunołomne"), to wyżyny koloratury, nie potrafię sobie wyobrazić, że byłabym w stanie zaśpiewać te najważniejsze (słucham i z podziwu nie mogę wyjść, dla kunsztu śpiewaczek). Tę operę widziałam 2 razy, ale tylko ("tylko?) w telewizji (niemieckiej), w jednym spektaklu wystąpił Mariusz kwiecień, jako Don Juan - rewelacja - i na oko i na ucho, przystojny, świetny aktorsko i cudownie śpiewający. Na "Cosi Fan Tutte" byłam raz w naszej Operze. W zasadzie nie znam arii z tej opery (tylko jedną z arii kiedyś śpiewałam ucząc się śpiewu) . A wiadomo, że chętnie się słucha tego, co się zna. Więc drugą moją ulubioną operą jest "Czarodziejski Flet", którego większość arii znam na pamięć, bo mam płytę z ariami.No i pierwszy raz widziałam tę operę mając 14 lat. I było to w Budapeszcie. Takich przeżyć się nie zapomina. Potem jeszcze ze 4 razy byłam na tej operze w Poznaniu. Arie Królowej Nocy, najwyższa koloratura, tylko dla wybranych śpiewaczek, zawsze były moim niedościgłym marzeniem. Tam się sięga do wysokiego C, nie każdy sopran ma taką skalę. W "Czarodziejskim Flecie" brzmi niemiecka (austriacka?), bawarska - tyrolska muzyka ludowa. Trębacze przed polowaniami i obecnie grają na rogach "Mozartem". Ale moją ukochaną mozartowską operą jest "Wesele Figara". Nie zliczę już ile razy ją widziałam, nawet na praktyce w Moskwie poszłam na "Wesele Figara", wystawiane przez studentów Instytutu Gnesinych, pięknie ci młodzi śpiewali. Przyjęto, że operę śpiewa się albo w języku narodowym, albo w języku oryginału. "Wesele Figara" ma libretto w języku włoskim, to jest oryginał. W naszych operach śpiewano tę operę po polsku, ale ostatnio w Poznaniu byłam na takim "kolażu": recitativy śpiewano po polsku, a arie po włosku. W końcu opera, to nie koncert, osobne arie, tylko przedstawienie z fabułą. Polskie recitativy miały tę fabułę polskiemu widzowi przybliżyć. Może i dobrze. Śpiewacy operowi obecnie dobrze sobie radzą także z zadaniami aktorskimi.
Wczoraj zrobiłam sobie dużą przyjemność: obejrzałam kolejny raz "Wesele Figara" w niemieckiej (austriackiej) TV (3Sat). Była to rejestracja spektaklu z mediolańskiej La Scali z 2016 roku. Nazwiska solistów nic mi nie mówiły, ale wszyscy śpiewali cudnie, a do tego wszyscy wspaniale grali (aktorsko) (recitativy i częściowo arie miały napisy po niemiecku). Ten spektakl, to była dla mnie niespodzianka, bo szukając jakiegoś kryminału na satelicie (a codziennie jakiś nadają w kilkunastu niemieckich stacjach państwowych), natknęłam się na "La Nozze di Figaro" i szczęśliwa, jakby mi ktoś dał prezent, pozostałam na fotelu ze słuchawkami na uszach przez dalsze 2,5 godziny. W czasach nauki śpiewałam dwie arie Cherubina, młodego chłopca, flirtującgo z wiejskimi dziewczynami ( sopran - rola śpiewana obecnie przez panie, młode i szczupłe i zwykle wysokie, ucharakteryzowane na chłopaka z XVIII wieku). Znam też dwie niezwykle wymagające arie Hrabiny (wysoki sopran) i piękną arię Zuzanny, o szczęśliwej miłości . No to oprócz słuchania "wydzierałam się" też, "pomagając" śpiewaczkom w śpiewie. Ale wiecie, jaki miałam cudowny nastrój przed nocą? Jak mnie ten mój Mozart ukołysał do snu?
A mój syn, daleki od muzyki poważnej, ale fan kina, zainteresował się Mozartem, a dokładnie "Weselem Figara", bo w "Nieoczekiwanej zmianie miejsc" film otwiera uwertura do 'Wesela Figara właśnie. A w filmie "Skazani na Shawshank"    więźniowie jak zahipnotyzowani słuchają  jakby to był anielski śpiew, duetu Hrabiny i Zuzanny  z Wesela Figara,  Mozart jest dla wszystkich! Im częściej się go słucha, tym lepiej poznaje, tym bardziej go lubi. A może to tylko mnie się tak wydaje?
P.s. Podobno krowy, którym puszczają Mozarta w oborach,dają więcej mleka;)