Kopenhaga ekspres

 I jesteśmy w Kopenhadze. Tu zaczęliśmy wycieczkę i tu wróciliśmy przed zakończeniem jej w Helisngborgu.

W Kopenhadze byłam trzeci raz, ale dopiero teraz miałam okazję w niej nocować. Wcześniejsze pobyty były jednodniowe. Nocowaliśmy na promie. To jeszcze były czasy, gdy Polferies pływał do Kopenhagi. Teraz płynie się do Szwecji i przejeżdża mostem nad Sundem. My też pokonaliśmy taką trasę. Nieco karkołomnie, bo po nocy na promie (i śniadaniu nieco po szóstej rano, kto wtedy coś je?) "wylądowaliśmy" w Karlskronie. I żeby chociaż zwiedzić to miasto? Ale gdzie tam (taki program, na który się zgodziłam, bo akurat Karlskronę zwiedziliśmy zaraz po pandemii, sami). Po dwóch godzinach byliśmy w Danii, w Kopenhadze. Z pochmurnej, dżdżystej  i chłodnej pogody w Gdyni i Karlskronie  (rankiem +18 st.C). trafiliśmy do słonecznej i ciepłej Kopenhagi. W strojach jedynie słabo "na cebulkę" (zdjęłam rajstopy i żakiet). Słońce grzało coraz mocniej, a pani przewodnik "popędzała" nas  bez litości. Autobus z cieńszymi rzeczami odjechał "w siną dal". Gdybym była bystrzejsza (ale niedospana byłam trochę przymulona i przegrzana), to bym poprosiła o podanie miejsca spotkania i dalej zwiedzalibyśmy z Moim indywidualnie. W centrum Kopenhagi orientuję się całkiem dobrze, zabytki i historię znam. Pojechałam na wycieczkę nie dla Kopenhagi, tylko dla tych mniejszych, wcześniej opisanych, nieznanych mi miejscowości. 

Kopenhaski symbol  - Mała Syrenka. I ona rzeczywiście jest mała, chyba naturalnej wielkości. Przy pomniku tłumy (chociaż to była środa).

Oczywiście Kopenhaga jest pięknym miastem, według mnie najładniejszą stolicą Skandynawii. Cieszyłam się na ponowne spotkanie z nią. Tylko nie przewidziałam upałów. Meteorolodzy też nie.

Kopenhaga została miastem w połowie XIII wieku, a stolicą uczynił ją " nasz" Eryk Pomorski w początkach XV wieku, gdy odebrał miasto biskupom Roskilde (to Roskilde było pierwszą stolicą Danii). Obecnie w Kopenhadze mieszka około 654 tysięcy osób.

Kolejny symbol pokazywany turystom - fontanna Gefion.

Wszędzie tłumy.

Cóż, jak wszystko jest po mojej myśli , to nie marudzę, a jak nie jest, to bywam nieco uciążliwa.

W czasie wolnym popłynęliśmy płaskodenną łodzią turystyczną po kanałach Kopenhagi. To było nowe doświadczenie - Kopenhaga widziana z wody. Ciekawie. Niestety, na łodzi był tłok, Daszek osłaniający pasażerów od ew. deszczu był z matowego plastiku, przed grzejącym słońcem nie chronił, wiatru, jak na lekarstwo, niewiele odpoczęliśmy od skwaru. No i siedząc w środku łodzi, daleko od burt, nie miałam dobrych okazji do zrobienia porządnych zdjęć.

Tu kopenhaska opera (ta w Oslo ładniejsza, ale na tej robią ponoć zawody w skakaniu z dachu do wody!)

Zaczynaliśmy od Nowego Portu (Nyhavn) czyli wizytówki Kopenhagi, jednej ze starszych okolic miasta, w samym historycznym centrum. 

Oczywiście pokazano nam siedzibę króla, od zeszłego roku Fryderyka X i jego matki, królowej Małgorzaty II (na "emeryturze", ale nadal posiadającej tytuł "królowej Danii)

Zespół czterech pałaców i placu z pomnikiem przodka (Fryderyka lub Christiana, innych imion nie przybierają) - Amalienborg.

Piękne stare kamienice mieszczańskie przy najstarszym i najdłuższym kopenhaskim deptaku. Strøget powstał w 1962 roku i był wtedy najdłuższą strefą pieszą na świecie. Liczy 1,1 km.

Plac przed byłą siedzibą opery, obecnie mieści się tam teatr.

Mnie zafascynowały kwiaty - plac, jak wielki klomb 😍

A tego dnia miałam urodziny 😊 Tu wejście do sławnego i zabytkowego już parku rozrywki Tivoli. My mieliśmy kolację w pobliżu. Parki "rozrywki" nigdy mnie nie kusiły. Ale teraz to zabytek (ja "tyż"), więc uwieczniono. I widać, że to Kopenhaga😉

I tak się zaczęła (i skończyła) duńska przygoda.