Mały wypad "nad morze"

 Póki jeszcze mam czas i okazję, wybrałam się nad morze. Z mojej ciepłej Wielkopolski znalazłam się nagle w zimnej krainie - na Pomorzu. A konkretnie w Gdyni. Na przywitanie nawet nie było słońca. I chyba najwyżej +10 st. No i do tego Gdynia. Niby wszystko fajnie. Dużo zieleni, przestrzeni, szerokie ulice, ładne położenie.  Ale...żadnych zabytków, które by mnie satysfakcjonowały 😉. Ja wiem, to młode miasto. Nie ma nawet stu lat (prawa miejskie -1926r).  Gdyby nie "darowany" nocleg pewnie bym tu nie trafiła. Uzmysłowiłam sobie, że byłam w Gdyni jeden raz, dokładnie 57 lat temu! Mieliśmy wczasy w Sopocie (byłam z rodzicami i babunią) i odwiedziliśmy Gdynię. Właściwie, przez tę połowę historii miasta, dla mnie, jako turystki, niewiele się zmieniło. Na pewno miasto obrosło osiedlami blokowisk, wyrosły galerie handlowe (nocowaliśmy blisko takiego ogromnego CH Riwiera). Ale w centrum nic szczególnego, przyciągającego wzrok nie zwróciło mojej uwagi (poza przepięknymi stokrotkami w burgundowym kolorze, na licznych skwerach).

Przy nabrzeżu ORP Błyskawica - okręt muzeum, niszczyciel, przed wojną zwany kontrtorpedowcem (okręt odznaczony Krzyżem Złotym orderu Virtuti Militari i Medalem "Pro Memoria"). Chylę czoła. Ale jako typową kobietę, nie bardzo mnie obchodzi okręt wojenny. Stoi tam także "Dar Pomorza", nasz piękny, historyczny żaglowiec, fregata. Także okręt muzeum (od 1977r). A ja pamiętam ten okręt w porcie Gdynia, jeszcze jako statek szkoleniowy Wyższej Szkoły Morskiej (teraz Uniwersytet Morski), z młodymi marynarzami - studentami, wspinającymi się po wantach. Wtedy akurat przypłynął.

Na pierwszym planie ORP Błyskawica, dalej "Dar Pomorza".

My poszliśmy dalej, do Akwarium Uniwersytetu Morskiego. Owszem, ciekawe, sporo dydaktyki, plansze, wystawy, eksponaty i oczywiście akwaria. Ale dla mnie, jakby było tych pływających ryb za mało (tylko ja tego dnia byłam straszną malkontentką, byłam zła na pogodę, na brak przyjemnej kawiarenki, na wszechobecne zdzierstwo wobec turystów, więc nie byłam obiektywna). Mojemu bardzo się podobało.

Zanim dotarliśmy na nocleg do Gdyni postanowiłam pozwiedzać, zobaczyć nowe miasto (Nowe Miasto też jest po drodze, ale nie tym razem). Wybrałam Gniew. To już kolejne miasto z zamkiem krzyżackim. Ogromny zamek z XIIIw, w zamku muzeum i hotel. Na podzamczu jeszcze dwa hotele (m.in. Hotel "Marysieńska" w pałacu zbudowanym przez Jana III Sobieskiego dla swej żony, w czasach, gdy był starostą gniewskim) i restauracje ( i karczma Kociewska na świeżym powietrzu). Bo w Gniewie, na przyzamczu, corocznie odbywają się turnieje rycerskie imienia- oczywiście Jana III Sobieskiego. W mieście , które prawa miejskie otrzymało pod koniec XIII w., są też inne zabytki: gotycki kościół parafialny, fragmenty murów miejskich, średniowieczny układ Rynku i Ratusz z XIX wieku.

Gniewski Zamek.

Z widokiem na Karczmę Kociewską pod murami Zamku. 

A tu Hotel Marysieńka w zabytkowym pałacu. W oddali Wisła.

Fragment Rynku z Ratuszem po lewej.

Kościół parafialny.

Zjadłam smaczny obiad w restauracji hotelu Rycerskiego i łaskawym okiem patrzyłam na Gniew, mimo  porywistego wiatru, zachmurzenia i chłodu. Sympatyczne miasteczko. Szczególnie, że znalazłam w nim coś dla wielbicieli kotów (jestem kociarą).

W Gdyni mieszkaliśmy w budynku, którego atrakcją był taras widokowy na 17 piętrze.

Rzeczywiście z tarasu było widać duży fragment miasta i morze. Ale było tak nieprzyjemnie zimno i dżdżyście, że tylko zrobiłam zdjęcia i uciekałam do ciepłego pokoju.

Dopiero w weekend pogoda poprawiła się o tyle, że wyjrzało słońce (i w słońcu było nieco cieplej). W lepszym nastroju pojechaliśmy (koleją miejską, co za wygoda) do Gdańska. Gdyby to ode mnie zależało, to nocowałabym w Gdańsku, na Starym Mieście. Po prostu uwielbiam tamten klimat. I mimo, że sama 60 lat temu (gdy byłam pierwszy raz nad morzem, na wczasach w Gdańsku Wrzeszczu) widziałam na Starym Mieście morze gruzów, przyjmuję te zrekonstruowane kamienice, odtworzone ulice z szacunkiem i zachwytem. 

Kościół św. Katarzyny, wyremontowany po nieszczęsnym pożarze wieży w 2006 roku. W kościele mieści się carillon liczący 50 dzwonów, ważący przeszło 17 ton! Przed pożarem słyszałam wygrywaną na dzwonach pieśń "Gaude Mater Polonia".

Na mojej ulubionej ulicy Piwnej. Z widokiem na największy (gotycki) kościół w Polsce.

I jeszcze spodobała mi się kamienica Przeorów Pelplińskich (zakon cystersów w Pelplinie), obecnie budynek Uniwersytetu Gdańskiego.

Morze widzieliśmy z bliska w Gdyni. Ale to była Zatoka Gdańska. Zapragnęłam zobaczyć otwarty Bałtyk i latarnię morską w Rozewiu. Lubię oglądać latarnie morskie (ale tylko z dołu). To kolejna polska latarnia morska, którą "zaliczyłam" 😉 (bo miałam okazję, już po pandemii, zobaczyć latarnie: w Niechorzu, w Gąskach, w Darłowie- Darłówku, w Jarosławcu i w Ustce). 

W Rozewiu są dwie latarnie : ta starsza, dalej od morza, znów udostępniona do zwiedzania.

I nowsza, wyższa, nosząca imię Stefana Żeromskiego.

Rozewie (i latarnie) znajduje się na wysokim klifie. Dojście do morza spod latarni jest niemożliwe.

Pojechaliśmy dalej, w poszukiwaniu "dojścia na plażę". i w ten sposób znalazłam się na plaży w Jastrzębiej Górze (wcześniej nigdy tu nie byłam). Do plaży prowadziło 180 stopni w dół! (i te same 180 w drodze powrotnej do auta). Dałam radę😁

I tak skończył się krótki wypad nad morze 😊

W drodze powrotnej chciałam jeszcze zaliczyć Świecie. Dawno temu byłam tam z wycieczką obejrzeć ruiny zamku krzyżackiego. To było jeszcze w czasach licealnych. zapamiętałam tylko rozległą panoramę doliny Wisły (ze wzgórza zamkowego) i odległy widok Chełmna, na przeciwległym brzegu, na wzgórzu. 

Zachęcona informacją na mapie (znaki typu" zbytkowe kościoły, zamki, pałace itp.) chciałam zobaczyć, co ciekawego jest w Świeciu. Był zadbany spory Rynek Górny, z Ratuszem (ale nie "dość" starym, jak dla mnie, z 1860), kościół ,z tak czerwonej cegły, że wyglądał jak jakieś "neo" (neoromański z połowy XIX w.) i zamek (do którego nie dotarliśmy, a szkoda, bo na zdjęciach w wikipedii widzę, że ciekawy). Było kilka ciekawych budynków na Rynku, z XIX wieku.

Fragment Rynku z Ratuszem i fontanną.

Świecie zawiodło mnie z innego powodu - nie znalazłam na Starym Mieście żadnej kawiarni - cukierni! Owszem, była piekarnia z ciastkami, ale kawy tam nie podawali. A ceny wyższe niż w miastach w mojej okolicy (mam na myśli Poznań i miasteczka powiatu poznańskiego). W "desperacji" kupiłam kawał sernika (41 zł/kg) i zjedliśmy go popijając kawą, na najbliższej stacji Orlenu (ich kawę piję z zadowoleniem).

I to już naprawdę koniec wycieczki. Ogólnie podobało mi się.😊