Alzacja - piękna kraina

 Jeszcze w sierpniu zamówiłam ten wyjazd. Pośrednik turystyczny (niemiecka filia francuskiej agencji) reklamował ten wyjazd, jako rejs po Renie, rozpoczynający się w Strasburgu,  połączony ze zwiedzaniem Alzacji. 

Nasz hotel na wodzie.:)

To było niezwykłe doświadczenie, dawno nie byłam na tak udanej wycieczce, z tak bogatym programem zwiedzania i tak fantastycznym jedzeniem 😊

O zwiedzanych miejscach napiszę później. Teraz opowiem o atrakcjach kulinarnych, które mnie zaskakiwały i wprawiały w dobry nastrój .😋

Ten "rejs", to był właściwie pretekst. Statek "Beethoven" był naszym hotelem przez 5 dni.

 Zaokrętowaliśmy się w Strasburgu. Pierwszego wieczoru było oficjalne powitanie gości na pokładzie - przez kapitana, załogę, aż po kucharzy i personel, dbający o nasze rozrywki na pokładzie. Wspólnie wypity toast i aperitif na dobry początek. Potem pierwszy "dinner" - 4 dania! Przystawka, danie ciepłe, ser i deser :) Porcja "obiadowa" + podwieczorek. I tak każdego dnia. A po jedzeniu  malutka filiżanka kawy, zapewne typowo francuskiej (czy ona się różni od espresso? wyglądała podobnie). No i wino do wyboru (albo piwo, jeśli ktoś lubi) do posiłków. Uff!

Po prostu musiałam zrobić zdjęcia tym perełkom sztuki kulinarnej :) (to ta pierwsza kolacja).

Przystawka z mozzarellą i paluszkiem z ciasta francuskiego.

Delikatna polędwiczka wieprzowa, duszona, w ciemnym sosie, z zapiekanym piure ziemniaczanym i fasolką.

A na koniec deser - pianka z delikatną galaretką morelową i musem malinowy (i sosem waniliowym). Dla takiego łasuch, jak ja, wspaniała sprawa. Był jeszcze "na deser", przed słodkim, ser, twardy, długodojrzewający (ser po obiedzie?, na deser?, to tylko Francuzi mogli wymyślić) 😉.

Potem rozpieszczano nas tak i na statku, i na lądzie. Bo gdy 9 godzin zwiedzaliśmy, to dbano o nas i jadaliśmy obiady w regionalnych zajazdach , oberżach (auberge). I tam serwowano nam tradycyjne potrawy alzackie, sycące  i przyciężkie, raczej w niemieckim duchu (nadal bardzo smaczne).

Na przykład coś podobnego do kulebiaka z mięsem, tylko w cieście kruchym, a nie drożdżowym.

Sałaty była cała micha, dla kilku osób przy stole. 

Na drugie danie mieliśmy spory płat mięsa (karkówki?) marynowany i upieczony, z ziemniakami poszatkowanymi w niewielkie kawałki, duszonymi z cebulą (te ziemniaki też były w dużej misie, do podziału między gości, a na pierwszy rzut oka wyglądały jak łazanki). No ale to było proste chłopskie jedzenie, przy drewnianych długich stołach w górskiej oberży. 

Ale nawet w górskiej oberży, po serze  (alzacki Munster), podano nam słodki deser: jagody z gałką lodów i bitą śmietaną, pyszny 😋

I do tego takie widoki na Wogezy (fr. Vosges).

W miasteczku Munster, u stóp gór, odwiedziliśmy sobotni targ. Sprzedawano tu słynne (ponoć) alzackie sery (o których wcześniej nie słyszałam) - zwane Munster właśnie. I wiele innych, najrozmaitszych serów (w cenach +50 Euro /kg).

Te małe okrągłe serki w dolnym rogu, to właśnie Munster.

W zabytkowej gospodzie w miasteczku Obernai zjedliśmy obiad (czyli dejeuner). Znów typowe dania alzackie (do mięsa kapusta kiszona, gotowana, niesamowite, we Francji?). A na jednym z okien wystawiono wypchanego "jeleniowatego" dla ozdoby (jeśli to miał być renifer, to rogi miał "nie od pary").

Wiem, że dla niektórych jedzenie nie jest zbyt ważne ( ci, co "jedzą żeby żyć", w odróżnieniu do tych którzy "żyją, żeby jeść"). Ale dla mnie było równie ważne, jak zwiedzane miejsca. Zawsze jestem ciekawa nowych smaków, a tu wszystko było bardzo ciekawe, smaczne  i dodatkowo spodobała mi się forma serwowania dań (szczególnie na statku). Czasem tego jedzenia było aż za dużo (dwa obiady dziennie, do tego jeden zdecydowanie za późno, jak dla mnie). Ale w odróżnieniu od innych naszych wyjazdów, tych ze wspaniałym wyżywieniem typu self service, tutaj miałam wszystko podane do stołu i nie musiałam podejmować decyzji co wziąć i ile.😉 Przyjemnie być obsłużonym, raz na jakiś czas, odpocząć od codziennej gonitwy.

Na zakończenie rejsu zorganizowano Gala Aperitif, z pożegnaniem uczestników rejsu przez załogę i wzniesieniem wspólnego pożegnalnego toastu. A zaraz potem była galowa kolacja (tak się to nazywało).

Szef kuchni pokazał klasę (i wszyscy Węgrzy, którzy tworzyli te dania).

Oto menu w oryginale i moje tłumaczenia (z Google'a, francuski znam ledwo ledwo).

Foie gras de canard bloc, maison Rougie de Sarlat, caramel aux epices et sa brioche.

czyli:

Pasztet strasburski z kaczki, domowy Rougie de Sarlat (?), pikantny karmel i brioszka (czyli słodka bułka drożdżowa).

Zdjęcia brak, bo byłam zbyt ciekawa i łakoma, żeby pomyśleć o zdjęciu.

Filet de caille persille, sauce au Porto, garniture de legumes

czyli:

Filet z przepiórki z natką pietruszki, sos porto, dodatek warzywny

Sera też nie sfotografowałam, chociaż był bardzo smaczny. 

Czytanie o tym daniu po francusku, to sama poezja.😉

Cabeccou roti sur toast au four, mesclun de salade, emulsion de fraise au balsamique

czyli:

Cabeccou pieczone na grzance w piekarniku, miks sałat, balsamiczna emulsja truskawkowa

I na koniec słodki deser, najpierw efektownie podpalony przez młodych kucharzy - kelnerów:

A ta potrawa to:

Omelette norvegienne flambee au Grand Marnier coulis de fruits jaunes

Omlet norweski podpalany w Grand Marnier (?) z sosem z żółtych owoców

W angielskim tłumaczeniu omlet norweski, to  Baked Alaska. A były to lody w cieście!

I taka to była moja kulinarna przygoda 😊

O pięknym Strasburgu i uroczych zabytkowych alzackich miasteczkach opowiem następnym razem.

Na zachętę :

Zdjęcia z Equisheim, bardzo starej i ponoć jednej z najpiękniejszych wsi Alzacji, z tradycjami sięgającymi Średniowiecza.