Znany Marakesz i piękna As-Suwajra (Essaouira) cz. III i ostatnia

 W Marakeszu mieszka milion mieszkańców. Ale zapewne jest w nim jeszcze raz tylu turystów. W centrum na ulicach tłok. Czytałam, że to piękne miasto, a największy bazar, plac Jamaa- El Fna miał być "niezwykły". W Marakeszu większość  budynków ma kolor czerwonorudy: mury miejskie, nawet bloki mieszkalne. Mnie nie zachwycił.

A ów 'sławny" plac, to taka "jarmarczność" w najgorszym stylu. Małpki na łańcuchach, węże w koszach, przebrani w stroje ludowe dawni sprzedawcy wody (za każde zdjęcie tych "cudów" należała się opłata). Bałagan, hałas i kurz, bo ten plac, w większości, to ubite klepisko, zdeptana ziemia. Oczywiście sporo straganów ze 'wszystkim'. Mnie ten plac odstręczał. Nie lubię takich 'atrakcji".

Zwiedzaliśmy pałac, ale nawet nie wiem czyj, na pewno jakiegoś bogatego i znamienitego obywatela tego miasta. Ładnie tam było, ale był też tłum turystów.

Mnie zainteresowała szczególnie ta arabska rodzinka: dwie dziewczynki (jedna tyłem, już w chuście, na oko najwyżej 12 lat) i dwóch chłopców, najmłodszy jeszcze 'na smyczy', żeby nie zaginął w tłumie. dzieci śliczne. Tatuś przystojny z brodą, obok mamusia, ładna, ale dlaczego taka "opatulona", ciepło było. Widocznie jest "grzeczną żoną". Nie zrozumiem tego nigdy.

Symbolem Marakeszu jest meczet Kutubija ( Koutoubia, francuska transkrypcja jest dla mnie nieznośna, nie znam francuskiego, a tu w Maroku, to chyba drugi język, ogólnie używany). 900 lat temu powstały trzy podobne meczety, z prawie identycznymi minaretami. Jeden z nich, w Rabacie, największy, nie doczekał się realizacji, porzucono budowę, pozostały po nim kolumny i połowa minaretu, też imponująca. Drugi taki meczet powstał w Sewilli. Do dziś jego minaret służy jako dzwonnica sewilskiej katedry - Giralda. I trzeci zachowany w całości, to ten marakeszeński meczet Kutubija. Piękny. I myślisz sobie "wieki patrzą na mnie".

Tu widać ten marekeszeński kolor ścian. A to zaułek w starej części miasta.

To są jakieś orzechy?, słodycze? Na ziemi, mocno podkolorowane. Kto to kupi? Kto to zje? Patrzyłam na to ze zgrozą ;) Ale to specyfika miejsca.

W Marakeszu mieszkaliśmy kilka dni w pięknym i spokojnym miejscu, w hotelu z ogrodem i basenem. Pokój miał duży taras i po długim dniu można było odpocząć na nim z widokiem na ogród.

Z Marakeszu zrobiliśmy wycieczkę nad morze, do "białego miast" As Suwajry (Essaouiry). dawnej twierdzy Mogador.

Piękne stare miasto za murami - medina. Mimo wielu turystów, spokojna, przyjazna im ;)

Za tymi murami czas się zatrzymał. A wszystko białe i czyste.

Fascynowali mnie ludzie. Arabska kobieta zwykle pół kroku za panem.

Taki drobny rozgardiasz i handel na ulicy ;)

Ale były też takie urocze  zakątki :)

Idąc wzdłuż murów obronnych dochodziło sie do twierdzy, z widokiem na Atlantyk.

Mieliśmy tutaj lunch, typowy dla nadmorskiego miasta: różne ryby i kalmary.

W tym mieście szczególnie (ale także w Fezie) było mnóstwo kotów. Niektóre zadbane, a inne zabiedzone.

Maluszek.

Ten szczęściarz znalazł miękką "miejscówkę" :)

Zachowam we wdzięcznej pamięci piękną As-Suwajrę. To już koniec mojej marokańskiej przygody.

Na zakończenie jeszcze piękny port lotniczy w Marakeszu.