Wspomnień czar :)

Jako rusycystka często bywałam w ZSRR, a potem w Rosji i na Ukrainie. Pierwszy raz byłam w tamtych stronach, gdy miałam 15 lat (wtedy nie miałam jeszcze pomysłu na przyszłość). W tamtym wielkim kraju przemysł spożywczy był scentralizowany, całkiem, jak przemysł np. metalurgiczny. Największe i cieszące się sławą fabryki cukiernicze działały w Moskwie. I cukierki z kilku moskiewskich fabryk płynęły szeroka falą na cały wielki kraj. Te same cukierki jadło się w Moskwie, Kijowie, Taszkiencie czy Irkucku (sprawdziłam). Po rozpadzie ZSRR fabryki w Moskwie prawdopodobnie sprywatyzowano ( pewna nie jestem), ale przywiązanie do marki i do konkretnych cukierków pozostało, na dużym terenie byłego "Sojuza". Dawno nie byłam w Rosji i na Ukrainie (z 17 lat), ale w odrębnych już wtedy państwach nadal można było kupić tamte radzieckie cukierki (wybaczcie, dla mnie zawsze będzie istniał przymiotnik "radziecki", "sowiecki" brzmi dla mnie pejoratywnie): Мишка на Севере, Мишка Косолапый, Алёнка, Осенний Вальс, Труфели, Белки (czyli Mis na Północy, Miś Krzywołapy, Alionka, Jesienny Walc, Trufle, Wiewiórki).  W każdym kraju wyroby cukiernicze mają swój odrębny smak ( i najsmaczniejsze sa oczywiście w Polsce;) ), te naszych wschodnich sasiadów tez miały swój smak, a w latach osiemdziesiątych  XX w. były szczególnie cenne, bo były z czekoladą, a nie z wyrobem czekoladopodobnym (czy tylko ja mam taka dobrą pamięć?). Przywoziłam więc moim małym synkom 'ruskie' cukierki i czekolady z praktyk i wycieczek ( byli też na wakacjach na Ukrainie). Potem przez wiele lat zapomniało się o "tamtej" stronie i o wszystkim, co tam powstaje. Jakieś 7 lat temu, będąc w Bornem - Sulinowie, w rosyjskim sklepie znów zobaczyłam wyroby spożywcze z etykietami  po rosyjsku: cukierki, konserwy, sery, nabiał... Nakupiłam dobra wszelkiego (m.in. ikrę z bakłażana, ktoś zna?), moi dorośli chłopacy przypomnieli sobie dzieciństwo i wyjazd do Odessy. Potem jeszcze w Niemczech i Hiszpanii kupowałam rosyjskie (ukraińskie?) produkty w "ruskich" sklepach. Szczególnie chętnie kupowałam chałwę słonecznikową, bo u nas tylko sporadycznie, na kiermaszach przedświątecznych można było kupić taka chałwę. Syn jest uczulony na sezam, a tę chałwę lubi. Jeśli zna się jej smak od dzieciństwa, to jest równie smaczna, jak ta sezamowa. Dla mnie może nawet smaczniejsza, nie ma w niej żadnej goryczki (która bywa w sezamie źle uprażonym).

W naszym Mieście nie było do tej pory sklepu ze spożywczymi wyrobami "wschodnimi". Gdy syn dał mi znać, że właśnie otwarto delikatesy "Ukrainoczka" koniecznie chciałam tam zrobic zakupy.
I w końcu wczoraj tam dotarłam. Oprócz produktów z Ukrainy sa tam też produkty z Rosji, Białorusi, Gruzji, Łotwy i innych państw byłego ZSRR. Duży wyrób.
Oczywiście nie mogłam przejść obojetnie obok cukierków z dawnych lat :)

Są tu, na ukraińskim talerzu, Misie Krzywołape i Wiewiórki (z Białorusi i nazywają się Grylaż), te w złotku to "Jesienny Walc", w dawnych czasach bardzo smaczne, jak belgijskie trufle, a teraz poza nazwą nie mają z tamtymi cukierkami wiele wspólnego, mimo, że produkuje je, jak 40 lat temu, moskiewska fabryka "Rot-Front". Te największe cukierki są dla mnie nowe (żadnych wspomnień) Tylko nazwa przyciąga. To "Kuraga" z orzechami włoskimi. Kuraga, to osobne słowo na suszone morele. A "orzechy włoskie", to też ciekawe zjawisko dla językoznawcy. Na ile nasza nazwa "włoskie' jest włoska? Po ukraińsku są to orzechy "wołoskie", a dla Rosjan to orzechy "greckie", ale nie dokładnie. Bo to są
грецкие орехи, greckie, a przymiotnik "grecki"- pochodzący z Grecji, to "греческий" czyli "grieczeskij", a  w tłumaczeniu polskim i tak grecki. Fakt, ojczyzną tych orzechów jest południowa Europa, ale ciekawie się te nazwy ukształtowały u naszych braci Słowian. :)

Kupiłam też kultową konserwę czasów PRL.  To, jak widać wątroba dorsza w sosie własnym i oleju.
Napis po rosyjsku, bo to tez kultowa konserwa czasów ZSRR. Ale ta puszka to akurat pewne kuriozum. Napis główny po rosyjsku, poniżej - po niemiecku. Puszka została wyprodukowana w Wielkiej Brytanii, a dorsz pochodzi z Islandii! Można wykombinować coś jeszcze?

 Złapałam jeszcze "ruskij kwas", chociaż dopiero teraz przeczytałam, że to "erzac", do tego podróba niemiecka  (ukłon w stronę emigrantów z byłego ZSRR, których w Niemczech zatrzęsienie). I raczej podpiwek, niż kwas (zawiera ekstrakt słodu jęczmiennego). Nie dość, że nie ma z fermentowaną mąką żytnią nic wspólnego, to jeszcze wyprodukowano go w Niemczech. No, tak, trzeba było założyć okulary, żeby doczytać drobny druk. Dałam się nabrać, moja strata.
Ale reszta mnie cieszy i niech tak zostanie.
p.s.
Obrus też jest z "tamtych" stron, ale na pewno z krajów nadbałtyckich (chyba Estonia, ale może Litwa?).