Goniąc karnawał

 Karnawał rozpoczęty Sylwestrem (w doborowym towarzystwie) jakoś się nie rozwinął. Spokój i cisza, jedyna "ekscytacja", to wyjazd na Maltę i moja wzmożona działalność ciastkarska ;)
Ale na szczęście w tym roku karnawał mamy dłuugi. I doczekałam się imprez karnawałowych. I od razu dublet: wczoraj i dzisiaj.
Spędziłam bardzo miłe i sympatyczne dwa wieczory, a każdy w zupełnie innym stylu.
Wczoraj bawiliśmy się na Jubileuszu naszego przyjaciela. Nie powiem którym, żeby nie straszyć młodszego pokolenia. No, tak, z każdym kolejnym rokiem widać upływ czasu, ale ...tylko przez pierwszą godzinę ;) Jako kierowca piłam tylko sok i herbatę, ale patrzyłam na moich znanych od lat znajomych i , doprawdy, oczom nie wierzyłam. Bawiliśmy się, tańczyliśmy, śmialiśmy się, jak za dawnych studenckich lat, czas stanął, wręcz się cofnął, żadnych zmarszczek, żadnej nadwagi (nie jesteśmy grubi nawet w słoneczny dzień), żadnych trosk, w każdym razie nie w tamtej chwili, nie w ten wieczór. Do tego muzyka naszego pokolenia, naszych najlepszych lat i smaczne jedzenie. Czas to pojęcie względne, jeśli tylko jest okazja należy ciszyć się chwilą i "Chwytać dzień" (czy wieczór). Ach, dawno nie byłam taka wyluzowana (i wcale niepotrzebny mi do tego alkohol).

 

Zdjęcie nieostre, ale widać klimat imprezy ;)

A dziś byłam na koncercie :)
Dostałam na FB zaproszenie od mojego synka (gdzie on "wyczaił" tę imprezę i skąd wiedział, że mnie to może zainteresować?). Taka ciekawostka: "XIX Koncert Karnawałowy Orkiestry Dętej Zespołu Szkół Rolniczych w Środzie Wielkopolskiej".

Tak dawno nie słuchałam  muzyki na żywo! A jeśli te koncerty maja już tak długą tradycję, to na pewno cieszą się popularnością i warto zobaczyć i posłuchać. Do Środy mam pół godziny drogi, bliżej niż dojazd w dużym mieście do centrum (dojechaliśmy w 20 minut). Duża hala widowiskowo - sportowa (szkolna), ludzi pełno, wszystkie miejsca zajęte albo zarezerwowane. Trochę byłam sceptyczna - jak długo wytrzyma na stojąco? Na szczęście ktoś nie dojechał, zrobiono nam, "staruszkom" miejsce. I zaczął się koncert. "Jest w orkiestrach dętych jakaś siła"- pamiętacie? Oj, jest!

 Ładnie grali młodzi ludzie. Może nie zawsze dokładnie czysto, nie zawsze zgodnie z ręką dyrygenta, ale to drobiazgi. Konferansjer zabawiał publiczność, zapraszał do zabawy burmistrza (na luzie), dyrektora szkoły, szefową ośrodka kultury, zadawał im piosenkę do zaśpiewania - kolejne zwrotki wychwalające orkiestrę. Wszyscy oni zdali egzamin z poczucia humoru. :)
Koncert urozmaicały też występy średzkich marżoretek (? pojęcia nie mam, jak się to pisze), takie pokazy gimnastyczno - taneczne, od grup całkiem małych dziewczynek po licealistki, w ładnych strojach (zaprezentowały kilka kompletów).

 Orkiestra grała muzykę filmową, opracowane na orkiestrę dętą utwory Phila Colinsa i M.Jacksona. Atrakcją było solo na trąbce utworu Franka Sinatry  "My way", wykonane przepięknie przez "widza". Gość wstał z ławki i zagrał z orkiestrą. Okazało się, że to solista reprezentacyjnej orkiestry Wojsk Lotniczych, pan major - muzyk, który gościnie zechciał zagrać z młodzieżą (niestety nie usłyszałam nazwiska). Jego trąbka śpiewała, profesjonalnie (nie dziwota)!

Na koniec orkiestra wykonała Marsz Radetzky'ego (czy Radeckiego) Straussa (ojca)
A potem na ziemię i na trybuny zrzucono te setki balonów, wiszących jako ozdoba sali :) Dzieci miały używanie!

Na sali było podobno przeszło tysiąc osób (aż strach), wszyscy się świetnie bawili i nie szczędzili braw. A my wracając z Moim do domu kolejny raz stwierdziliśmy, że nie ma to jak muzyka na żywo.
Synek, miałeś świetny pomysł! Wielkie dzięki!