Azory cz.1

Wróciłam z Azorów, a konkretnie z wyspy Sao Miguel, największej z wysp Archipelagu Azorów. Gdybyście usłyszeli "Archipelag Makaronezji", to uznalibyście to za żart. To nie żart, to druga z nazw tego archipelagu. To dziewięć wysp, wysepek rozsianych na Atlantyku. To Autonomia Azorów, część Portugalii. Stolicę Autonomii, miasto Ponta Delgada, dzieli od Lizbony 1445 km, równoleżnikowo prawie w linii prostej. Południk przechodzący przez Azory biegnie aż do Islandii. Te wyspy, pochodzenia wulkanicznego, są wierzchołkami podwodnego łańcucha górskiego (Grzbietu Śródatlantyckiego), przecinającego Atlantyk południkowo. Wszystkie wyspy, oczywiście są górzyste. Na Sao Miguel najwyższy szczyt ma 1105 m n.p.m.(na wyspie Pico, co znaczy szczyt właśnie, znajduje sie najwyższa góra Portugalii, Pico ,  2351 m n.p.m.).

Ponta Delgada liczy zaledwie 30 tys. mieszkańców i jest to największe miasto na Azorach (na tej największej wyspie mieszka ok 140 tys. osób). To własnie tutaj wylądowali pierwsi Portugalczycy w początkach XV w. Przeczytałam, że wtedy były tu dwie małe wyspy. W połowie XVI wieku wybuch wulkanu połączył obie wyspy w tę jedną, Sao Miguel.😀 Piękne miasto, takie w moim stylu: zabytki, wąskie uliczki starego miasta, restauracyjki, kawiarenki, sklepiki, czysto, spokojnie. I piękne place i parki. No i lotnisko zaledwie 3 km od centrum 😊A mieszkaliśmy właśnie w przy takiej wąskiej spokojnej uliczce w historycznym centrum (co krok butikowy hotelik). 

Brama "do miasta" (z tyłu morze).

Plac z ratuszem.

Kościół "główny"  (bo jest jeszcze kilka innych, mniejszych kościołów, z tego samego okresu, XVIII w.).

Chodniki, jak w Lizbonie, "brukowane" marmurem, okropnie śliskie w deszczu (a pada tu, bywa że,  kilka razy dziennie).

Biblioteka, archiwum i muzeum.

Jeden ze skwerów w centrum.

Typowa boczna uliczka w centrum, przy takiej nocowaliśmy. Chodniki, jak żart - nie więcej, jak 30 cm szerokości.

Nadmorska promenada. W tle ogromny wycieczkowiec. Gdy zawinął do portu na jeden dzień, to nagle w mieście zrobiło się tłoczno. No, jak przybyło miastu ok 3 tysięcy turystów, to bardzo wyraźnie dało się to odczuć.

Pogoda na Azorach jest kapryśna i nieprzewidywalna (szczególnie na styku azorskiej "zimy" i wiosny). Zim tu właściwie nie bywa, a temperatura w dzień i w nocy nie spada raczej poniżej +10 st.(wyżej w górach bywa chłodniej). Tylko wiatr (i wilgoć), wiejący właściwie stale, raz silniej, raz słabiej, sprawia, że odczucie chłodu jest większe. Jak widać, bywało tam całkiem przyjemnie, słonecznie i ciepło. Deszcze przemykały, parominutowe i znów świeciło słońce. 

Największą atrakcją turystyczną wyspy są zapewne jeziora w kalderach dawnych wulkanów Sete Cidades. Dwa z nich - Niebieskie, większe i Zielone, mniejsze, łączą się ze sobą wąskim przesmykiem (na nim most). Można je zobaczyć z korony kaldery. Punkty widokowe są łatwo dostępne, można do nich dojechać autem (są oczywiście obok wygodne parkingi, bezpłatne).

Powierzchnia obu jezior, to 12 km kw.

Tu nieco bliżej, ale trudno było upolować moment ze słońcem, to jednak wysoko w górach.

A to jezioro Santiago (Świętego). Po prawej, za wzniesieniem leżą te dwa większe jeziora.

Mój musiał dotknąć wody jeziora (Niebieskiego, największego). Była całkiem ciepła, jak na górskie jezioro. A we wodzie ptactwo wodne. Tu krzyżówki, ale kaczorki  takie rozbielone.

I takie dziwne gęsi, a raczej gąsiory.

Wypożyczyliśmy auto i zwiedzaliśmy wyspę w swoim tempie. A wyspa jest niewielka , ma zaledwie ok 65 km długości ( równoleżnikowo) i tylko od 8 do 15 km szerokości. Ale mnóstwo ciekawych miejsc. Są tu i ciepłe źródła, i wodospady i gejzery (ale te przeważnie w krzakach, niedostępne), wieczniezielone lasy i puste pola lawy nad oceanem..

Tam ci on jest, gejzer.😉

Tu mi sie bardzo podobało, zielono, cicho, na końcu świata 😍

Niedaleko stąd były źródła termalne, wykorzystywane już od dwustu lat!

Takie cieplice.

Znalazłam w słowniku, że słowo Caldeiras oznacza po portugalsku "kotły". Tak sie nazywają  te termy -cieplice.

Do prawdziwego, wysokiego wodospadu też nie dotarliśmy, tam akurat były kiepskie oznaczenia. Ale znaleźliśmy takie urocze progi wodne, w zielonej dziczy, bezludnej. Sao Miguel nazywana jest Zieloną Wyspą. Nie bez powodu. Tu wszystko rośnie cały rok. No prawie wszystko. Roślin zimozielonych jest tu tak dużo, że zielono jest stale. Chociaż jest też sporo drzew zrzucających liście "na zimę" i te nadal były bezlistne.

Cały rok zielone.

A przy szosach kwitły właśnie azalie! Czasem dziko, czasem przycięte, wszystkie w odcieniach różu  i bladej czerwieni 😍

Na niektórych punktach widokowych były ozdobne skwery, z różnymi kwiatami, pięknie zadbane (a te punkty widokowe daleko od ludzkich siedzib). Jak tu:

Takie piękne tablice informacyjne z płytek ( azulejos) spotykało się na każdym kroku (także tabliczki z nazwami ulic).

Czy widzicie to morze kilometr w dole, taki bielszy pasek przy szarości? No tam, na północnym krańcu wyspy była mgła i mżawka, niestety.

A takie kalie rosły dziko przy szosach.

Kolorowe trytomy rosną w parkach i ogródkach, sa znacznie większe niż w naszych polskich ogrodach.

Takie drobne białe dzwoneczki rosną wszędzie, szczególnie przy szosach. to pewnie azorskie kwiatki wiosny.

Przyroda to także krajobrazy: góry, morski brzeg, jeziora.

Góry, teraz obrośnięte bujną zielenią, są pochodzenia wulkanicznego.  Na innych wyspach Azorów wulkany wybuchały jeszcze w XVIII wieku.

Tutaj widać pola lawy nad brzegiem oceanu, w miejscach, gdzie zastygła lawa spłynęła do morza z wysokiego klifu. 

To widok z klifu. ten niebiesko szary prostokącik po prawej, to całkiem spory basen termalny, do którego można dojechać szosą z dziesięcioma serpentynami. Brr, stromo!

A tu, na samym dole "naturalny basen", plaża na zastygłej lawie.

Trochę księżycowy krajobraz. Ale pięknie, Atlantyk przed nami 😊

Zjechaliśmy i teraz trzeba sie było znów wspiąć na ten wysoki klif. Dla mnie niezbyt miłe przeżycie.

Jeszcze chciałabym opowiedzieć o kilku innych ciekawych miejscach. Nie chcę was jednak zamęczyć zbyt długim wpisem.  W następnym napiszę o innych ciekawych miejscach (jeziorach i miasteczkach) Sao Miguel. I o smacznych azorskich potrawach. Bo na Azorach, jak w całej Portugalii - jedzenie, zwłaszcza w gronie rodziny i przyjaciół, to esencja życia😍