W polu

 Zima nie odpuszcza. na dzisiejszą noc zapowiadają u nas - 14 st. Mróz. Podobno bez opadów.

A dzień był piękny, słoneczny, z lekkim mrozem - 3 st. Cieniutka warstwa świeżego, nocnego śniegu stopniała na aucie, na tarasie, na panelach słonecznych. Na polu snieg się skrzył, pod butami snieg skrzypiał.

Zimą jestem piecuchem, nie lubię wychodzić z domu, jeśli nie muszę. Ale nawet ja nie oparłam się tej pięknej pogodzie i poszłam na niedaleki spacer w pole (to moje najbliższe sąsiedztwo). Gdyby w pobliżu był las , to tam bym poszła. Niestety, najbliższy las mam 3 km od nas, jeżdżę tam rowerem w zielonych porach roku. 

Pole w południe wydawało się puste, a w każdym razie ja nie zobaczyłam żadnego zwierzęcia ani ptaka. Ale pełno śladów (najwięcej jednak psich, sąsiedzkich, wyprowadzanych na smyczy).

Te chaszcze, to rowy melioracyjne, które przecinają pola, na pewno siedzą w tych krzakach jakieś zwierzaki, ptaki.

To ślady zająca, kiedyś podchodziły aż na mój ogród. Teraz tylko zostawiły wizytówki .

W zbliżeniu widać ślad raciczki. Tu biegła sarna.

To ślady jakiegoś drobiazgu? Myszy? Ktoś wie? Sporo tych śladów.

A to w moim ogrodzie zostawił któryś z " rezydentów",  kotów, o których się mówi "wolnobytujące", a które w taką srogą zimę wcale nie chcą być wolne. Wolałyby być czyjeś, wejść do domu i siedzieć w cieple.

Lulu obserwuje mnie przez okno kuchenne.

Wracając ze spaceru widziałam za polem, po drugiej stronie szosy, nową część mojej wioski.

Tak, zima bywa ładna. Ale i tak nie mogę się już doczekać wiosny.