Miłostowo

 Miłostowo, to poznański cmentarz komunalny, największy pod względem powierzchni (nieco ponad 98 ha, z tego pewnie z 1/3 powierzchni to las mieszany). To też starszy z dwóch cmentarzy komunalnych (drugi, to cmentarz Junikowski, największy pod względem ilości pochówków). Cmentarz Miłostowski założyli Niemcy w 1943 roku, na dalekim, wschodnim przedmieściu miasta. 

To taki dziwny cmentarz, położony na nierównym mocno zalesionym terenie, bez bramy wjazdowej, z dwoma osobnymi wejściami, po północnej i południowej stronie,  ograniczony dwiema liniami kolejowymi (cmentarz zamyka sie o 21.00, zamykając przejście pod torami). Oddalonymi od siebie o ok 3 kilometry. A pomiędzy jedną częścią cmentarza, a drugą jest szeroki pas lasu. Ten las na terenie cmentarza ma dopiero (już?) niecałe 80 lat, a większość obecnych drzew, to samosiewki, rosnące sobie swobodnie także miedzy grobami. 

Ze znanych (poza Poznaniem) osób pochowano tu Krystynę Feldman, aktorkę (niezwykła, jako Nikifor), piosenkarkę Adę Rusowicz, z Niebiesko-Czarnych (mamę Ani Rusowicz), posłankę Krystynę Łybacką, była minister edukacji narodowej za rządów lewicy, profesor Politechniki Poznańskiej. 

Nie lubię cmentarzy. Ale tego Junikowa nie lubiłam jeszcze bardziej. Cmentarz otwarto w 1948 roku, na pustym piaszczystym terenie dawnego poligonu. Gdy chodziłam tam z mamą i babcią, jako dziecko, na grób mojego kuzyna rówieśnika (zmarłego w niemowlęctwie), to zawsze napawały mnie lękiem te pełne grobów puste przestrzenie, z pojedynczymi rachitycznymi drzewkami i krzaczkami (na tym piachu nic nie chciało rosnąć). I miałam cały czas w pamięci słowa mojej mamy, która zwykła narzekać :"odpocznę chyba dopiero na Junikowie"(mieszkaliśmy na Grunwaldzie, gdzie znajduje sie Junikowo). O Miłostowie w ogóle wtedy nie słyszałam. To miejsce nie było postrachem mojego dzieciństwa (jak Junikowo, które podobnie jak "Oświęcim", kojarzyło mi się ze śmiercią).

Więc gdy przyszedł ten smutny moment wyboru, to wybrałam Miłostowo na odpoczynek wieczny. I teraz w czas jesienny , przedlistopadowy, czynię, jak zawsze z bólem serca, zadość tradycji. 

A tu pole urnowe, w głębi kolumbarium. To pierwsze pole urnowe w Polsce, utworzone w 1993 roku. W środku okręgu, utworzonego przez kolumbarium jest Pole Pamięci.  Był czas, że można tam było rozsypać prochy swoich bliskich. Ale przepisy sie zmieniły (czytaj: za małe przychody) i już nie wolno prochów rozsypywać, nawet na cmentarzu. Miejsce pozostało i tabliczki z nazwiskami zmarłych też. A przecież chodzi przede wszystkim o ślad w pamięci, naszej pamięci i tych dla których ta pamięć jest droga. Bez względu na to gdzie kto spoczął po śmierci.