Za chwilę Święta

Byli u mnie wnukowie. Piekli pierniczki. Od wielu lat piekłam na więta pierniczki z ciasta, które leżakowało co najmniej 4 tygodnie. To ciasto jest zwarte, trudne w obróbce. Zawsze bolały mnie dłonie, rece po takim intensywnym wałkowaniu i wycinaniu ciastek foremkami. Tradycja - istotna sprawa, ale mam coraz mniej sił "w rękach". Zaprosiłam wnuków, żeby pomogli. Spodobało im się wycinanie (wałkowanie mniej, ale dzielnie na zmianę wałkowali), a najbardziej ozdabianie pierniczków. Za bardzo się z tym ozdabianiem nie wysilali, ale zabawa była. A w całym domu pachniało piernikami, a to dla mnie zapach wiąt.

\

Pierniczki grubiutkie, bo bardzo trudno było cienko wywałkować ciasto. A duże, bo takie szybciej się wykrawało.

Wnukowe pierniczki, więcej im się zdobić nie chciało.

A ja upiekłam jeszcze piernik staropolski (też dojrzewał) i więcej piec nie będę. Wiem, że parę swoich wypieków przyniosą synowe.

Będę jeszcze piec kulebiaki z kapustą i grzybami i z mięsem (mam już farsz zamrożony), ale to na ostatnią chwilę, żeby świeże były. W tym roku postanowiłam odpuścić perfekcjonizm, na rzecz rodzinnego bycia razem. Może w te więta uda mi się odpocząć? Do tej pory czas świąteczny był tak intensywny, że odpoczywałam dopiero po.

Wszystkim miłym odwiedzającym życzę spokojnych, zdrowych, serdecznych wiąt! A przed Nowym Rokiem jeszcze się tu pojawię